برچسب: یک

به گزارش خبرگزاری تسنیم، بلومبرگ اعلام کرد نفتکش آگراری، با ظرفیت 700 هزار بشکه، آماده ترک لنگرگاه در تاسیسات بندری عربستان در دریای سرخ بود که هدف حمله قرار می گیرد.

احتمالا این نفتکش حامل سوخت از اروپا بوده است که پس از خالی کردن محموله خود دچار حادثه می شود.

بلومبرگ اعلام کرد عامل این حادثه هنوز مشخص نیست اما احتمال می رود که این نفتکش در اثر برخورد با مین دچار حادثه شده باشد.

هیچ فردی در این حادثه آسیب ندیده و وضعیت کشتی نیز با ثبات است.

انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، گرانی و افرایش قیمت های هر روزه، نه تنها زندگی را برای مردم سخت کرده، بلکه توانایی خرید و امرار معاش را نیز با مشکل روبه رو کرده است. تأمین اقلام سفره مردم، یک نیاز اولیه است که نباید به دغدغه تبدیل شود، اما متاسفانه این روزها جدای از دغدغه و استرسی که برای بیماری کرونا وجود دارد، تأمین کالاهای اساسی و به نوعی نیازهای اولیه سفره مردم به سختی تأمین می شود، شاید هم تأمین نشود. 

یک سرپرست خانوار برای خرید و تأمین گوشت ، مرغ، برنج، روغن و … که نیاز اولیه زندگی است، چقدر باید کار کند، آن هم برای اقشار کم درامد و کارگران و مستمری بگیران که بیشترین قشر جامعه را تشکیل می دهند.در این گزارش می خواهیم ببینیم یک خانواده 4 نفره در یک ماه چه میزان باید برای سفره خود هزینه کند و اینکه آیا رقم نهایی با درآمد سرپرست خانوار هماهنگی دارد یا خیر. لازم به ذکر است که در این گزارش، میزان مصرف کمترین رقم ممکن دیده شده، یعنی در حد بخور، نمیر. 

با احتساب مصرف هفتگی 200 گرم گوشت برای هر نفر، مصرف ماهانه یک خانوار 4 نفره 3 کیلوگرم گوشت قرمز می شود که با احتساب متوسط قیمت کیلویی 120 هزار تومان، باید ماهانه این خانوار  360 هزار تومان برای خرید گوشت هزینه کند. در خصوص مرغ نیز به عنوان  یکی دیگر از اقلام مورد نیاز مردم که شاید سهم بیشتری نیز از گوشت قرمز دارد، اگر این خانوار 4 نفره هفته یک کیلو مرغ صرف کنند، بر اساس اینکه هر کیلو مرغ 24 هزار تومان است، ماهانه این خانوار باید ٤ کیلو مرغ معادل 96 هزار تومان هزینه کند.

برنج قوت قالب خانواده های ایرانی است، و در حال حاضر نیز این کالا برخلاف اینکه فصل برداشت است، با افرایش قیمت رو به رو شده است، اما به هر حال هنوز در سفره ایرانی ها جایگاه خاصی دارد. بر همین اساس اگر یک خانوار 4 نفره، هفته ی 5 بار برنج مصرف کند، با توجه به اینکه تقریبا هر یک کیلو برنج، معادل 8 پیمانه است، این خانوار هفته ای 2.5 کیلو و در ماه 10 کیلو برنج مصرف می کند، درحال حاضر قیمت برنج هاشمی درجه یک 33 تا 34 هزار تومان است، اگر نرخ متوسط برنج ایرانی را 28 هزار تومان در نظر بگیریم، هزینه برنج ماهانه این خانوار 280 هزار تومان می شود. 

روغن یکی از اقلام مصرفی خانواده هاست که در حال حاضر نیز با کمبود و افرایش قیمت شدید روبه رو شده است، اما معمولا ماهانه 3 تا 4 لیتر روغن مایع در یک خانواده ایرانی 4 نفره مصرف می شود، که قیمت فعلی روغن مایع نرخ مصوب کارخانه ای آن 13 هزار و 300 تومان  است ولی در شرایط فعلی که کمبود وجود دارد، لیتری 20هزار تومان هم به فروخته می شود. بنابراین هزینه روغن یک خانوار با نرخ کارخانه ماهانه حدود 50 هزار تومان است. 

یکی دیگر از اقلام مصرفی ماهانه مردم، رب گوجه است که در حال حاضر قیمت هر کیلو رب گوجه فرنگی بین 10 تا 14 هزار تومان است و ماهانه تقریبا یک کیلو رب استفاده می شود  که متوسط هزینه آن 12 هزار تومان است.

حبوبات هم امروزه جایگاه مهمی در سبد خانوار دارد چرا که این روزها به دلیل گرانی گوشت، برخی از خانواده ها حبوبات را جایگزین کرده اند. میانگین مصرف هر خانوار 4 نفره ماهانه دوکیلو حبوبات است،که با توجه به نرخ حبوبات، اگر میانگین هر کیلو را 30 هزار تومان در نظر بگیریم، ماهانه یک خانوار 4 نفره 60 هزار تومان برای خرید آن هزینه می کند.

تخم مرغ و لبنیات یکی دیگر از اقلام پروتئینی است که باید هر خانواده از آن استفاده کند، هرچند که گرانی مدت هاست باعث شده،سهم مصرف لبنیات در خانواده ها کاهش یابد، اما به هر حال از واجبات مصرفی مردم است و اگر هر فرد در هفته 4 بار شیر مصرف کند ماهانه 4 لیتر می شود که یعنی برای یک خانواده 4 نفره باید 16 لیتر شیر تهیه کنند که با محاسبه قیمت هر لیتر شیر کم چرب 6700 تومان، ماهانه این خانودهه 107 هزار تومان شیر مصرف می کند.

تخم مرغ نیز به عنوان یک ماده غذایی که مصرف بالایی در سبد خانوار دارد، با توجه به اینکه با متوسط قیمت هر عدد 1100 تومان فروخته می شود،  در صورتی که هر نفر در هفته 4 عدد مصرف کند، برای یک خانواده 4 نفره هفته ای 16 عدد و ماهی 64 عدد که هزینه آن 57 هزار تومان می شود. همچنین، نان نیز همانند برنج جزو پر مصرف ترین کالاهایی است که استفاده میشود، و اگر روزانه یک خانواده 4 نفره 4 نان تافتون که دانه ای 550 تومان است استفاده کنند، ماهانه  66هزار تومان برای خرید نان باید هزینه کنند.  

چای یکی از مواد غذایی است که ایرانی ها در سفره خود زیاد استفاده می کنند و این روزها با توجه به اینکه قیمت آن افزایش یافته، هر نیم کیلو چای بسته بندی به قیمت 90 تا 115 هزار تومان فروخته می شود که اگر یک خانواده 4 نفره در ماه 250 گرم چای مصرف کنند، به طور میانگین 50 هزار تومان باید برای این کالا در ماه کنار بگذارند. 

 همچنین پنیر و کره نیز برای این خانوده میانگین اگر هر بسته 300 گرمی پنیر 11 هزار تومان باشد و سه بسته مصرف ماهانه 4 نفر باشد، مبلغی معادل 33 هزار تومان برای پنیر و همچنین اگر ماهانه نیم کیلو کره مصرف کنند، 40 هزار تومان نیز برای کره هزینه می کنند. قند و شکر نیز از دیگر کالاهای مصرفی است که شاید هر خانوار 4 نفره ماهانه دو کیلو شکر و دو کیلو قند مصرف کند که هزینه دو کیلو شکر 18 هزار تومان و قند 14 هزار تومان است. 

از اقلام پروتئینی ، لبنی و حبوبات که بگذریم، نوبت به میوجات و سبزیجات میرسد . در حال حاضر سیب زمینی و پیاز در میادین تره بار سیب زمینی حدود 5 هزار تومان و پیاز 6 هزار تومان است که ماهانه یک خانوار 4 نفره، سه کیلو سیب زمینی و سه کیلو  پیاز مصرف می کند، که مجموع هر دو حدود  30 هزار تومان می شود.

میوه نیز با توجه به اینکه در شرایط کرونا توصیه به استفاده و مصرف بیشتر آن می شود،  به خصوص با شروع فصل سرما، شاید سهم آن در سبد خانوار بیش از گذشته باشد، در فصل پاییز میوه های مصرفی مردم بیشتر پرتقال، نارنگی و سیب است که به ترتیب قیمت هر کدام در میادین میوه و تره بار 9 هزار تومان، ٨ هزار تومان و 7 هزار تومان است که البته همه این اقلام در مغازه حداقل هر کیلو 5 هزار تومان گران تر فروخته می شود.

اگر هر نفر هفته  ای یک کیلو پرتقال و یک کیلو سیب و نیم کیلو نارنگی مصرف کند، هزینه آن ماهانه 80  هزار تومان بوده که برای 4 نفر این رقم 280 هزار تومان می شود. البته اگر مصرف گوجه و خیار نیز به آن اضافه کنیم، با خیار کیلویی7 هزار تومان و گوجه 15 هزار تومانی، ماهانه یک خانواده 4 نفره 4کیلو خیار و 4کیلو گوجه مصرف می کند که هزینه آن 28 هزار تومان برای خیار و 45 هزار تومان نیز گوجه است. 

همه این اقلامی که در بالا به آن اشاره شد، تنها کالاهای ضروری است که یک خانواده در سطع متوسط به پایین برای سفره خود هزینه می کند، و البته میزان مصرفی که در نظر گرفته شد نیز متوسط رو به پایین است و شاید برخی با خواندن این گزارش بگویند، که هزینه آنها بیش از این ارقام باشد ولی این ارقام با میزان مصرف در سطح حداقلی بیان شده است. با همین ارقام نیز در یک محاسبه سر انگشتی برای تهیه این اقلام باید ماهانه حداقل باید یک میلیون و 617 هزار تومان هزینه کند. 

حال این رقم در حالی  است که هزینه خرید اقلامی چون مواد شوینده، بهداشت و درمان، پوشاک، حمل و نقل، هزینه آب و برق و گاز، هزینه خوراکی هایی که شاید برای برخی خانوارها ضروری و برای برخی که درآمد پایینی دارند غیر ضروری است، در نظر گرفته نشده و شاید چیزی معادل همین رقم یا بیشتر را به خود  اختصاص دهد. حال اگر هزینه اجاره مسکن را نیز اضافه کنیم دیگر  یک سرپرست خانوار باید چقدر کار کند تا این هزینه ها را تأمین کند.  

هزینه حداقل 1.6 میلیون تومانی فقط برای سفره یک خانواده در حالی است که حداقل حقوق کارگران در حال حاضر 1.8 میلیون تومان و حداقل دریافتی اش هم 2.5 میلیون تومان است. حال این خانواده برای تامین دیگر هزینه ها چه باید بکند، پاسخی است که مسئولان دولت باید بدهند.

با این شرایط که حقوق و درآمد بسیاری از مشاغل با جود کرونا، دچار مشکل شده و درآمد آنها کم شده است و یا حقوق بگیرانی که تنها یک بار در سال حقوقشان افزایش می یابد، ولی در مقابل هزینه هایش ، به دفعات گران شده است، آیا با کار کردن یک نفر از اعضای خانواده، می توان این هزینه ها را تأمین کرد. و یا کارگری که کل حقوقش اندازه هزینه این سفره است، چگونه باید آن را تأمین کند؟

انتهای پیام/

به گزارش ایسنا، «خراسان» در ادامه نوشت: اگر تجربه سفر با کشتی را داشته باشید، می‌دانید استرسی که عوامل دخیل در حرکت کشتی روی آب به آدم وارد می‌کند، چقدر زیاد است. این‌ها همه در حالی است که شما هدفی به جز سرگرمی و ماجراجویی ندارید اما زندگی در یک کشتی نفت‌کش با آن هیبت ترسناک در دل اقیانوس و تکان‌های وحشتناک موضوع دیگری‌ است. زندگی در فضای بسته و روی امواج خروشان دریا، روزمرگی‌هایی دارد که هرکسی قادر نیست تجربه‌اش کند. دریانوردان و افسران کشتی‌های نفت‌کش افرادی هستند که با توجه به اقتضای شغل‌شان، ماه‌ها در این شرایط زندگی می‌کنند. محل زندگی این افراد در کشتی، سرگرمی‌ها، شرایط و چگونگی برطرف کردن نیازهایشان از جمله غذا و … مواردی است که در پرونده امروز زندگی‌سلام به همراه گفت‌وگو با همسر یک مهندس دوم کشتی، بیشتر راجع به آن‌ها خواهیم خواند.

برخی مهندسان کشتی ۱۲ ماه از خانواده دورند

«آرتمیس احمدی» همسر مهندس دوم یک کشتی نفت‌کش است و  ۴ سال از ازدواجش می‌گذرد. با او که تجربیاتش را در اینستاگرام با دیگران به اشتراک می‌گذارد درباره نحوه همراهی با شوهرش در سفرهای دریایی همکلام شدیم که می‌گوید:  «به جز ۵ پرسنل اصلی که مجاز به آوردن همراهند و بعضی از پرسنل که فقط سالی یک بار امکان همراهی دارند، هیچ‌کدام از افراد کشتی حق بردن همسران‌شان را در سفرهای کاری ندارند. همسر من به ازای هر ماه که مشغول کار روی کشتی یا اصطلاحا آمبرد باشد، ۱۷ روز امکان حضور در خانه را دارد. این بازه زمانی که مهندسان کشتی روی آب و دور از خانواده هستند، بین حداقل ۳ تا ۴ ماه و حداکثر ۸ ماه متغیر است و البته برای برخی پرسنل به ۱۲ ماه هم می‌رسد. به همین دلیل ما در خیلی از مراسم‌ شادی و حتی از دست دادن عزیزانمان نبودیم».

در کشتی دلم برای درخت و راه‌رفتن تنگ شد!

او درباره آشنایی‌اش با نحوه زندگی روی آب، دردسرهایش و… می‌گوید: «با توجه به این‌که پدر و عمویم در نیروی دریایی مشغول بودند و خودم متولد بندر امام‌خمینی (ره) و اصطلاحا بچه جنوب هستم تا حدودی با این سبک‌زندگی آشنا بودم. مقصد اولین سفرم با کشتی نفتکش به چین بود. روزهای اول سفر برایم خیلی هیجان‌انگیز بود اما بعد از دو هفته فضایی که در آن زندگی می‌کردم، غذاهایی که می‌خوردم و آدم‌هایی که هر روز می‌دیدم، برایم تکراری و خسته‌کننده شد. حتی یادم می‌آید که دلم برای درخت، خیابان، خودرو، رفت‌وآمد آدم‌ها و حتی راه رفتن روی زمین هم تنگ شده بود. به خاطر دارم وقتی ۵ تا ۶ ساعت برای راه رفتن و خرید جزئی از کشتی پیاده شدیم، آن‌قدر راه رفتم که پاهایم تاول زد! مگر در کابین ۳ در ۴، چقدر می‌توانستم راه بروم؟ هیچی».

دریانوردان مشغول‌کارند نه سفر تفریحی

این همسر دریانورد مدتی است بخشی از زندگی‌اش در نفت‌کش را همراه با عکس قسمت‌های مختلف کشتی در صفحه مجازی خود به اشتراک می‌گذارد. او در پاسخ به سوالی که درباره عکس‌العمل دنبال‌کننده‌ها و دوستانش به شغل همسرش می‌پرسم، توضیح می‌دهد: «بیشتر مردم فکر می‌کنند سفر با این کشتی این جوری است که مثلا می‌رسید به سنگاپور، پیاده می‌شوید و حسابی به گردش و تفریح می‌روید. بعدش دوباره سوار می‌شوید و می‌روید هند و دوباره همان بساط تفریح و گردش به پاست. بیشتر مردم فکر می‌کنند به واسطه شغل شوهرم در کل دنیا می‌چرخم و ماجراجویی می‌کنم ولی واقعیت این است که کشتی‌های نفت کش یک مبدأ و مقصد مشخص دارند و امکان توقف وسط مسیر وجود ندارد. برخلاف کشتی‌های کانتینر که برای تخلیه بار مدت طولانی‌تری در مقصد توقف می‌کنند، کشتی‌های نفت‌کش حداکثر ۲ تا ۴ روز در مقصد می‌مانند و در بیشتر مواقع هم دریانوردان و همراهان‌شان در کشور مقصد اجازه پیاده شدن ندارند. حتی به یاد دارم در یکی از سفرهایم، کشتی ۴ ماه لنگرانداخته بود و اجازه پیاده شدن نداشتیم. هم اکنون، تحریم‌ها امکان همان گردش چند ساعته را هم از ما گرفته‌است».

زندگی روی کشتی مثل قرنطینه خانگی در دوران کروناست

شاید تا چند وقت پیش، توصیف شرایط زندگی روی کشتی نفت‌کش برای دیگران سخت یا حتی نشدنی بود اما حالا با شیوع کرونا، ماجرا فرق کرده است. «احمدی» با این مقدمه درباره محدودیت‌های حضور در کشتی می‌گوید: «قبلا اطرافیان خیلی این سبک زندگی را دوست داشتند و به زندگی در این شرایط تمایل نشان می‌دادند اما هم اکنون که همه شرایط قرنطینه را تجربه کردند، کاملا سختی‌های زندگی در کشتی را درک می‌کنند. البته در قرنطینه این امکان وجود دارد که با خودرو دور بزنید یا با رعایت پروتکل‌ها پیاده‌روی کنید ولی ما در کشتی فقط یک پنجره داریم که تا چشم کار می‌کند، از آن منظره تکراری دریا و موج‌هایش دیده می‌شود. علاوه بر آن اجازه این راهم که بدون هماهنگی قدم بزنیم یا برای تماشای غروب و طلوع آفتاب روی عرشه برویم،   نداریم. محدودیت‌ها ما را ملزم به رعایت برخی قوانین می‌کند. مثلا من اگر بخواهم قدم بزنم باید همسرم همراهم باشد، از مقر  فرماندهی کشتی اجازه بگیریم و در حالی که رصد می‌شویم، خیلی کوتاه روی عرشه کشتی قدم بزنیم.»

دورهمی با حداقل امکانات روی آب

همسر یک مهندس دوم کشتی نفت‌کش درباره امکانات و محل سکونتش در کشتی می‌گوید: «حمام و سرویس‌بهداشتی به شکل معمول خودش در کشتی وجود دارد و همین‌طور اتاق لباس شویی   که در آن ماشین‌های لباس شویی جداگانه برای شستن لباس‌های کار و لباس‌های عادی، خشک کن، میز اتو و اتو وجود دارد. همچنین  کابین‌های کوچکی که شبیه اتاق خواب است، برایمان حکم خانه را دارد و من به عنوان همراه باید بیشتر وقتم را در کابین بگذرانم چون کشتی نفت‌کش است و ملاحظات نظامی دارد اما زمانی که همسر بقیه کارکنان در کشتی حضور دارند در همین کابین ۳ در ۴ یک میز از خوراکی‌هایی که آوردم می‌چینم، دعوت‌شان می‌کنم و جشن کوچکی برای آشنایی می‌گیرم. بعد هم به نوبت، برنامه‌های دورهمی با خانم‌های دیگر می‌گذاریم. کابین یکدیگر می‌رویم، چای می‌نوشیم، صحبت می‌کنیم و از تمام قابلیت‌های این خانه‌های کوچک برای دورهمی بهره می‌بریم.»

کادر درمان روی کشتی نداریم

«شاید باور نکنید اما در کشتی در حال سفر، پزشک یا کادر درمان وجود ندارد. با این حال کاپیتان و افسرهای عرشه دوره‌های هلال‌احمر را می‌گذرانند و حتی کاپیتان اجازه دارد که آپاندیس عمل کند»، احمدی با این مقدمه می‌افزاید: «من در یکی از سفرها مسموم شدم و چون نزدیک ساحل بودیم، توانستم به مرکز درمانی بروم اما اگر کشتی در حال سفر باشد باید با دارو مشکل را مدیریت کنید یا در موارد حادتر اگر نزدیک ساحل باشید قایق‌های اورژانسی فرستاده می‌شود، اما اگر فاصله بیشتر باشد در مرکز کشتی محلی برای نشستن بالگرد و رساندن پزشک وجود دارد. یک بار یکی از کارکنان انگشتش قطع شد و  او را با بالگرد به بیمارستان رساندند.»

زندگی روی آب به معنای خوردن ماهی و میگو نیست

علاوه بر ابهامات زیادی که این نوع زندگی دارد، یکی از سوالات شایع درباره نوع مواد غذایی مصرفی این افراد است. او درباره وعده‌های غذایی وسط اقیانوس می‌گوید: «بسیاری از مردم فکر می‌کنند ما مرتب ماهی و غذاهای دریایی می‌خوریم در حالی که غذاهای عادی و معمولی به صورت منجمد با قایق‌های ویژه به یخچال‌های کشتی منتقل می‌شود و آن جا به وسیله آشپز، طبخ و آماده خوردن می‌شود. غذاها به صورت فهرست دو هفته‌ای، صبحانه، ناهار و شام از قبل تعیین می‌شوند. گاهی پیش می‌آید که هوس غذاهای تازه می‌کنیم ولی چون روی آبیم، به هیچ چیز دسترسی نداریم. میوه، کاهو، سالاد و سبزیجات هم فقط دو هفته اول که نزدیک ساحل هستیم قابل خوردن است و بعد فقط از میوه‌هایی که قابلیت انجماد دارند مثل سیب و. .. استفاده می‌کنیم.»

در کشتی اتاق بازی داریم

اولین چیزی که بعد از این گفته‌ها به ذهن متبادر می‌شود، طاقت‌فرسا بودن حضور در این شرایط است. اما آیا واقعا همین‌طور است؟ هیچ‌گونه ابزار سرگرم‌کننده‌ای روی کشتی وجود ندارد و اتفاق هیجان‌انگیزی رخ نمی‌دهد؟ او در این باره می‌گوید: «من به عنوان یک همراه همیشه با خودم تعدادی کتاب، هارد پر از فیلم، وسایل نقاشی و ساز دارم. در کشتی اتاق بازی داریم که پرسنل آن‌جا برای تفریح دور هم جمع می‌شوند. یادم می‌آید که یک بار با سختی زیاد تلویزیون را به ماهواره وصل کردند و با هم فوتبال جام‌جهانی را نگاه کردیم. در ضمن، با توجه به شرایط و مناسبت‌های خاص مثل اعیاد برای افزایش انرژی پرسنل، مهمانی‌هایی برگزار می‌شود. تمام خدمه یک‌جا جمع می‌شوند، کیک و میز غذا را آماده می‌کنند و بازی‌های مختلف انجام می‌دهند. این دورهمی‌ها می‌تواند برای مدتی شور و حال ایجاد کند و حس دلتنگی و دوری از خانواده را کاهش دهد. هرچند پدرم معتقد است دریا گیراست و زمانی که دوران خدمت با همه سختی‌ها تمام می‌شود، تازه می‌فهمی که چقدر به این شغل علاقه داشتی. من به عنوان همراه و کسی که فقط دغدغه‌های فکری دارم و شاغل نیستم، انرژی‌ام را در طول سفر از دست می‌دهم اما دریانوردان علاوه بر این دغدغه‌ها و مسئولیت‌های بیشتری را به دوش می‌کشند و فعالیت بدنی زیادی هم دارند، عاشق حرفه‌شان هستند و این برایم جالب است.»

عجیب‌ترین تجربه‌ام در سفر با کشتی، رولینگ بود

ظاهرا هیجان بالای این سبک‌زندگی با سختی‌هایش درهم آمیخته است. احمدی درباره یکی از عجیب‌ترین تجربیاتی که در طول سفر با کشتی داشته، می‌گوید: «پردردسرترین و عجیب‌ترینش، رولینگ ۲۰ تا ۳۰ درجه بود. رولینگ یک مدل از تکان خوردن‌های کشتی به پهلو است. خاطرات شیرینی از آن ندارم. یادم است که توی خواب مرتب به دیوار می‌خوردم و موقع خوردن مایعات با مشکل مواجه می‌شدم. این تکان‌ها زیاد و طولانی مدت هستند و شما باید بتوانید ۲ هفته در حالی که سوار گهواره‌اید، زندگی کنید! جالب است بدانید به طور کلی توی یخچال‌های آبدارخانه برای کسانی که هر ساعت از شبانه‌روز گرسنه می‌شوند، غذاهای دم دستی مثل تخم‌مرغ آب پز، سوسیس و. .. می‌گذارند اما وقتی در کشتی رولینگ داریم، فقط سیب‌زمینی آب پز به علت سنگین و دیر هضم بودن در وعده‌های غذایی مختلف سرو می‌شود تا حالت تهوع را کاهش دهد. در زمان رولینگ، آسانسورها قابل استفاده نیستند و باید هر ۶ طبقه کشتی را در حالی‌که مدام با در و دیوار برخورد می‌کنید، با پله بالا و پایین بروید. یک بار یکی از این تکان‌ها باعث کنده شدن بعضی از وسایل کشتی مثل تلویزیون و میز که با پیچ نصب شده بودند، شد. گاهی در یخچال‌ها باز می‌شد و همه چیز بیرون می‌ریخت و. …»

من تا حالا دزدان دریایی را ندیده‌ام اما …

به نظر می‌رسد که مواجهه با دزدان دریایی یک بخش ترسناک دیگر این سبک زندگی باشد. احمدی در این باره می‌گوید: «دزدان دریایی بیشتر در دریای عدن دیده می‌شوند و من تا حالا با آن‌ها برخورد نداشتم و ندیدم‌شان. البته همسرم که چندبار آن‌ها را دیده، می‌گوید معمولا خطر جانی چندانی ندارند و بیشتر تجهیزات را غارت می‌کنند. هرچند کشتی‌های نفت‌کش به این علت که در صورت اغتشاش از سلاح‌ها علیه افراد سوء استفاده نشود از لحاظ نظامی ضعیفند و ما در صورت مواجهه با دزدان دریایی هیچ‌گونه ابزار دفاعی برای مقابله با آن‌ها نداریم!»

خیلی کم اما با بچه‌ها هم همسفر شدم 

احمدی درباره حضور همسر بعضی کارکنان در کشتی می‌گوید: «از نظر من و به طور کلی حضور یک خانم بین تجهیزات سنگین و صنعتی فضا را لطیف‌تر می‌کند. گاهی برای تغییر حال و هوای افراد کشتی با کمک شوهرم، برایشان هدیه‌های کوچک آماده می‌کنم و شیرینی می‌پزیم. تعداد کم دریانوردان موجب شده که همه بیشتر همکاران و همسرانشان را بشناسند و هیچ دریانوردی از این‌که همسر خود  یا همکارش در کشتی حضور یابد، معذب نیست. خدمه هم همیشه سر به زیر و محجوب‌اند و با احترام برخورد می‌کنند. حضور خانم‌های سایر دریانوردان هم با جو صمیمی و شادی که ایجاد می‌کند در روحیه‌ام تاثیر مثبتی می‌گذارد. گاهی خانم‌ها برای مناسبت‌های خاص مثلا عید نوروز، سفره هفت‌سین می‌چینند و به محیط کاری خشک و طاقت‌فرسای دریانوردان روح زندگی می‌پاشند. شاید عجیب باشد اما من تا به حال  با بچه‌های ۲ و ۱۱ ساله همسفر بودم. یک بار هم ۳ تا دختر ۷، ۸ ساله ۸۰ روز با ما روی آب بودند اما به طور کلی به دلیل کمبود امکانات بهداشتی و بالا بودن احتمال بیماری، بچه‌ها زیاد با پدرشان سفر نمی‌کنند.»

انتهای پیام

به گزارش ایسنا، مهرداد بذرپاش  از بررسی تخلفات و نحوه تخصیص ارز ۴۲۰۰ تومانی به کالاهای اساسی در دیوان محاسبات خبر داد و گفت: موضوع تخصیص ارز ۴۲۰۰ تومانی یکی از اصلی‌ترین و جدی‌ترین پرونده‌ها در دیوان محاسبات است و نتیجه بررسی‌ها و تحقیقات تا یک ماه آینده آماده خواهد شد.

وی ادامه داد: بخش اعظم این ارز به واردات کالاهای اساسی اختصاص داده شده و کمبود این کالاها مانند نهاده‌های دامی در بازار نشان می‌دهد که نظارت و پیگیری درستی انجام نشده تا ارزها به محل واقعی خودشان تخصیص داده شوند.

بذرپاش تاکید کرد: دیوان محاسبات کل کشور در بررسی‌های خود درباره این موضوع تمامی مسایل و جوانب را مدنظر قرار خواهد داد از جمله اینکه ارز ۴۲۰۰ تومانی تخصیص داده شده و کالای مورد نظر هم بوسیله آن وارد شده اما متاسفانه توزیع مناسبی در این میان صورت نگرفته یا اینکه ارز تخصیص یافته ولی کالای دیگری بوسیله آن وارد شده است.

رئیس دیوان محاسبات کل کشور که با خبرنگار خبرگزاری خانه ملت گفتگو کرد، با اشاره به مشکلات کمبود نهاده‌های دامی و افزایش قیمت مرغ در کشور گفت: مسئولان اعلام می‌کنند، در زمان لازم ثبت سفارش برای واردات نهاده‌ها انجام نشده، در صورتی که بانک مرکزی و وزارت صمت اظهار می‌کنند،‌ ارز لازم تخصیص و  ثبت سفارش هم انجام شده است حتی وارد کننده هم می‌گوید، نهاده دامی را وارد کرده‌ایم پس سوال اصلی اینجاست کدام عامل موجب شده تا نهاده‌های دامی در اختیار مرغداران قرار نگیرد؟

بذرپاش افزود: مرغدار می‌گوید، نهاده‌های دامی در بازار نبود و نداشتیم تا به مرغ‌ها دهیم و به این دلیل مدتی جوجه‌ریزی متوقف شد و بعد از آن هم به دلیل کاهش میزان مرغ در بازار، قیمت آن افزایش پیدا کرد.

انتهای پیام 

به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم ، پیشرفت روستاها در ایران به رغم کوشش های سازمان یافته ای که دست کم از 40 سال قبل در این زمینه به عمل آمده است، کماکان با مسائل و چالش های مختلفی روبه رو است.

با توجه به اقدامات انجام شده طی سالهای پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران به استناد آمار شاخص‌های مرتبط با عمران روستایی از قبیل برق، تلفن، شبکه بهداشت، فضای آموزشی، راه آسفالته، آب آشامیدنی بهداشتی، گازرسانی و مقاوم سازی مسکن روستایی از وضعیت نسبتاً مطلوبی برخوردار است اما درباره  بهبود وضعیت اقتصادی، افزایش درآمد، بیمه‌های تامین اجتماعی و در یک کلام در باب مسایل اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی توفیق لازم حاصل نگردیده است به همین دلیل روستاهای زیادی به شدت در معرض کاهش جمعیت و نهایتاً تخلیه کامل است.

 فرآیند پیشرفت روستایی اما نیازمند بازنگری در هدف و رویکرد است؛ ایجاد پیشرفت و آبادانی روستا نیازمند فرآیندی همه جانبه، مستمر، موزون، درونزا و متکی بر همراهی روستائیان است.

جایگاه روستاییان وعشایر نیازمند شناسایی مجدد در پیشرفت اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی کشور است . اقتصاد روستایی یکی از مولفه‌های اساسی و مهم در اقتصاد هر کشوری است و در بسیاری از کشورهای توسعه یافته نیز، توجه به اقتصاد روستا یکی از اهداف کلان در برنامه‌های توسعه‌ای است.

خوب است بدانید، 20 تا 23 درصد از سهم ارزش افزوده تولیدی کشور در سال های مختلف متعلق به روستاها بوده است و در مجموع یک چهارم اقتصاد کشور را روستائیان تامین می‌کنند.

روستا به عنوان یکی از مهمترین پایگاه های تولید مواد حیاتی و رفع نیازهای اساسی هر جامعه است و با توجه به تولید بیش از 90 درصد از محصولات کشاورزی و غذایی در روستاهای کشور، به نظر می رسد نواحی روستایی تاثیر به سزایی در اقتصاد کشور دارند.

براساس آمار جمعیتی کشور از سال 1335 تا 1395 ،حدود 68درصد جمعیت کل کشور در روستاها ساکن بودند، در حالی  که در آخرین سرشماری انجام شده در سال 1395 ،این این میزان به 25.9 درصد کاهش یافته است.

این کاهش جمعیت روستاها اما مشکلات دیگری نیز به همراه داشته است و منجر به حاشیه نشینی در شهرهای بزرگ، بیکاری و افزایش نامتقارن شهرها نیز شده است.

آسیب شناسی نظام مدیریت و برنامه ریزی روستایی

 اجرای طرح اصلاحات ارضی

 با اجرای طرح اصلاحات ارضی در دهه 1340 ،عده زیادی از کشاورزان شغل خود را از دست دادند و نظام کشاورزی ایران دچار چالش های اساسی شد. نتیجه این سیاست وارداتی، وابستگی به خارج در تامین مواد غذایی، آغاز مهاجرت های سیل آسا روستاییان به سمت شهرها و بروز مشکالت اجتماعی و گسترش حاشیه نشینی در کشور بود.

تشکیل جهاد سازندگی

نهاد جهاد سازندگی با پیشنهاد جوانان انقلابی و فرمان امام خمینی در اولین روزهای پیروزی انقلاب اسلامی با هدف سازندگی کشور در عرصه های مختلف به ویژه مناطق روستایی و عشایری ایجاد شد.

در طی دو دهه فعالیت و انجام دادن وظیفه سایر دستگاه های سنتی در مناطق دور دست و صعب العبور با کار شبانه روزی، حضور چشمگیر، اثرگذار و راه گشا در جبهه های جنگ و درخشش بی نظیر در عرصه سازندگی، تولیدی وخودکفایی کشور در 20 سالگی عمرش با رای مجلس ششم جوانمرگ شد و در وزارت کشاورزی ادغام گردید.

پس از ادغام وزارت جهاد سازندگی و وزارت کشاورزی، مدیریت روستایی کشور در نهادهای مختلف پراکنده شد؛ این موضوع اختلال  جدی درنظام برنامه ریزی و سیاستگذاری حوزه روستایی به وجود آورد.

در سند برنامه چهارم توسعه بر ایجاد یک سازمان متولی امور روستایی تاکید شده بود؛ هرچند این اسناد به لایحه تبدیل شد و در ماده 19 قانون برنامه چهارم، به این موضوع پرداخته شد، اما هیچگاه این اسناد و لوایح اجرایی نشد و هم اکنون 23 ارگان در مدیریت روستا دخیل هستند.

نبود متولی واحد در مدیریت روستا سبب بروز مشکلاتی از قبیل عدم وجود راهبرد پیشرفت روستایی واحد، توسعه نامتوازن روستا، توزیع ناهمگون بودجه کشور و عدم نظارت و وحدت رویه شده است.

تشتت و به هم ریختگی برنامه ریزی روستایی، باعث شده تا مناطق روستایی و عشایری با مسائل و چالش های مختلفی روبه رو باشند که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:

صنایع تبدیلی و تکمیلی در روستا شکل نگرفت

 یکی از بهترین روش های توسعه اشتغال و افزایش درآمدهای غیر کشاورزی در مناطق روستایی، ایجاد و توسعه صنایع تبدیلی و تکمیلی کشاورزی و صنایع روستایی است. ایجاد صنایع تبدیلی و تکمیلی، مؤثر ترین راهکار برای کاهش حجم ضایعات کشاورزی به شمار می رود.

یکی از راه های پیشرفت اقتصادی- اجتماعی روستاها، ایجاد صنایع تبدیلی در روستاها است. هم اکنون ضایعات بخش کشاورزی حدود 30 درصد است که ارزش این حجم از ضایعات 3 تا 5 میلیارد دلار  برآورد می‌شود.

صنایع تبدیلی و تکمیلی عاملی است که می تواند آسیب پذیری محصولات کشاورزی را کاهش دهد و ارزش افزوده آنها را زیاد کند و بهره وری از منابع را افزایش دهد.

محصولات کشاورزی در کمترین زمان در معرض فساد قرار می گیرند و به همین دلیل، ما حتی اگر در تولید محصولات کشاورزی بهترین و با کیفیت ترین محصول را تولید کنیم باید با فرآوری، از ضایعات آن بکاهیم.

هویت روستایی و دانش بومی در مناطق روستایی به رسمیت شناخته نمی‌شود 

جوامع روستایی و عشایری دارای  عملکردی های خاص و متنوعی هستند که بازیگران بیرونی روستا، غالبا آنها را نادیده گرفته‌اند. در صورتی که کاربرد دانش بومی در برنامه‌ها و طرح ها مناسبتر بوده و با استفاده از راه حل‌های بومی و ابداعی، روحیه خود اتکایی و اعتماد به نفس در مردم بومی ایجاد شده و به مشارکت و توانمندسازی آنها منجر می شود.

اگر چه مردم روستاها همواره با محدودیت‌ها و تنگناهای بسیاری روبه رو هستند، اما مدیرانی ماهر وآگاه نسبت به محیط اطراف خویش است و در صورتی که منابع کافی در اختیار آنها قرار داده شود، راه حل های مناسبی را برای مشکلات توسعه خویش است.

مسئولین باید واقعگرا بوده و دانش و عقاید مردم بومی را به طور جدی در نظر بگیرند؛ اما هنوز بسیارند سیاست گذارانی که نسبت به سیستم‌های دانش بومی نا آگاه بوده و یا آنها را نادیده می گیرند.

محور پیشرفت روستا باید دانش بومی و فکر و توان منابع انسانی هر روستا، قرار گیرد که این فرایند در نهایت به ارزش‌های موجود مربوط می‌شود که این ارزش‌ها، ارزش‌های مردمی است. با این رویکرد هویت و جایگاه اصلی روستا حفظ خواهد شد و روستا به عنوان یک واحد مستقل، اصالت های خود را حفظ خواهد کرد.

عدالت اجتماعی در مناطق روستایی محقق نشده است

مطالعه سیر تاریخ و تحولات اوضاع و احوال مناطق روستایی بیانگر وجود انواع بی عدالتی ها و نابرابری ها مرتبط با این مناطق است. از جمله نابرابری تفاوت بین شهر و روستا که غالباً ناشی از سطوح متفاوت توسعه یافتگی است، در اثر بی توجهی به روستاها و تمرکز منابع و امکانات در شهرها ایجاد شده است.

هر چند در بین کلان شهرها و شهرهای بزرگ در برابر شهرهای متوسط و کوچک( و نیز در درون شهرها )بین مناطق و محالت شهری( نیز نابرابری‌هایی وجود دارد، ولی نابرابری و تفاوت در دسترسی به امکانات و خدمات و فرصت ها در بین شهرها و روستاها بسیار جدی بوده و دارای تفاوت بسیار معناداری است ، اگر چه در راستای تحقق توسعه روستایی در ایران، از دهه 1330 تاکنون، راهبردهای گوناگون به کار گرفته شده، اما همچنان وجود فقر، کمبود امکانات اجتماعی مورد نیاز از جمله خدمات بهداشتی و آموزشی و نیز مهاجرت بی رویه به شهرها کاملا ملموس و بر پیکره جوامع روستایی نمایان است.

عشایر دارای بالاترین بازده اقتصادی در کشور

در ایران اگرچه اقدامات مربوط به تأمین اجتماعی و حمایت از فقرا و آسیب پذیران روستایی سابقه ای دست کم 40ساله دارد اما دستاوردهای برنامه ها از حیث کاهش فقر و آسیب پذیری درآمدی در نقاط روستایی کشور در خور توجه نیست.

طبق بررسی های به عمل آمده ، درصد جمعیت زیر خط فقر در جامعه روستایی ایران بیش از دو برابر جمعیت زیر خط فقر شهری است و این بیانگر تفاوت بین شهر و روستا و معلول ضرورت گسترش عدالت و برابری در روستاها است.

عشایر کشور با توجه به اینکه جامعه ای مولد بوده و با وجود آنکه به استناد آمار، حدود 2 درصد جمعیت کشور را شامل می‌شوند و با دارا بودن بالغ بر 24 میلیون واحد دامی 28 درصد دام سبک و 4 درصد دام سنگین کشور و  بیش از 20 درصد گوشت قرمز را تولید می کنند.

علاوه بر آن، حدود 48/1 میلیون مترمربع صنایع دستی کشور را، با همه ارزش های تاریخی و فرهنگی که این صنایع دارند، تولید می­کنند و همچنین حدود 38 درصد مراتع خوب کشور را در اختیار دارند و در  حدود 59 درصد مساحت  عرصه های کشور پراکنده هستند.

عشایر همچنین نقش مهمی را در تأمین امنیت کشور به خصوص در مناطق مرزی و دورافتاده به عهده دارند و تقدیم بیش از ده هزار شهید والامقام و دارابودن بیشترین تعداد شهدا به نسبت جمعیت، نشان از شجاعت، ولایت‌مداری، عشق به میهن و سلحشوری آنها است.

عشایر علاوه  اینکه خود فعال و تولیدکننده هستند، تعداد زیادی شغل را در خارج از جامعه عشایری در زمینه‌های صنعتی، بازرگانی و خدمات پشتیبانی و ماده اولیه آنها را تولید می‌کنند و با وجود آنکه با این خدمات، جایگاه ارزشمندی در معادلات و مناسبات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی دارند.

مقامات تصمیم گیر و تأثیرگذار در کشور، یعنی مراجعی که از نظر تأمین اعتبار و تصویب اختیارات الزام صاحب صلاحیت هستند و همچنین دستگاه های اجرایی و مسئولان که مسئولیت ارائه خدمات به جامعه عشایری را دارند، از سازمان امور عشایر ایران گرفته تا مجموعه دستگاه های اجرایی و فرهنگی و اجتماعی، سندی جامع تنظیم شود که با مراجعه به آن تا حد امکان، آشنایی اولیه و مختصری از جامعه عشایری فراهم کند تا شاید بیش از پیش زمینه توجه بیشتر و اتحاذ تصمیمات دقیق تر درخصوص توسعه مناطق عشایری و ساماندهی به زندگی عشایر فراهم آید.

بنابر آسیب شناسی هایی که از زندگی عشایری در ایران صورت گرفته، برای حفظ جایگاه عشایر و تقویت این بدنه اجتماعی، تامین رفاه عشایر و شکوفا شدن ظرفیتهای این قشر، در برنامه ریزی ها و تصمیمات در مورد عشایر به مسائل زیر باید توجه شود:

1 .تامین عدالت اجتماعی با رفع محرومیت از مناطق عشایری و تعدیل نا برابری های موجود بین جوامع عشایری با جوامع شهری و روستایی.

2.ساماندهی و ارتقای کیفیت زندگی عشایر کوچنده با رعایت الزامات اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و تعادل های زیست محیطی.

3 .مهندسی فرهنگی و حفظ هویت ایرانی – اسلامی و میراث معنوی عشایر.

4.افزایش توانمندی های تولیدی عشایر با استفاده از فن آوری مناسب و دانش و مهارت های بومی آنها

5 .ارتقای شاخص های توسعه انسانی و اقتصادی – اجتماعی و فرهنگی جامعه عشایری به میانگین شاخص های روستایی کشور.

6 .تنوع بخشیدن به فعالیت های اقتصادی در جامعه عشایری با بهره گیری از امکانات، قابلیت ها و استعدادهای مناطق عشایری به منظور ایجاد، بهبود و توسعه اشتغال، افزایش درآمد و کمک به نگهداشت جمعیت در زیست بوم ها.

7 .ایجاد، توسعه و تقویت تشکل های مردمی به منظور جلب مشارکت بیشتر عشایر در فرایند تصمیم سازی، اجرا و بهره برداری در زمینه های اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و مدیریت محلی .

8 .توسعه پوشش نهادهای حمایتی بیمه های اجتماعی و خدمات درمانی و بیمه محصولات تولیدی در جامعه عشایری

9 .ایجاد نهادهای اجتماعی در میان جوانان عشایر.

انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم،‌در تابستان سال جاری جمعیت غیرفعال کشور افزایش و جمعیت شاغل و بیکار کشور (جمعیت فعال) نسبت به فصل مشابه سال قبل با کاهش مواجه شده است که این کاهش در مقایسه با فصل بهار سال جاری نسبت به فصل مشابه سال قبل، از شدت کمتری برخوردار بوده است. به عبارت دیگر اثر منفی ویروس کرونا بر شاخص های نیروی کار کشور در فصل تابستان در قیاس با فصل بهار تا حدی تعدیل شده است.

جدیدترین خبرها و تحلیل‌های ایران و جهان را در کانال تلگرامی تسنیم بخوانید.

بررسی نرخ بیکاری افراد ١٥ ساله و بیش‌تر نشان می‌دهد که ٩,٥ درصد از جمعیت فعال (شاغل و بیکار)، بیکار بوده‌اند. بررسی روند تغییرات نرخ بیکاری حاکی از آن است که این شاخص، نسبت به فصل مشابه در سال ١٣٩٨، ١ درصد کاهش یافته است.

در تابستان ١٣٩٩، به میزان ٤١,٨ درصد از جمعیت ١٥ ساله و بیش‌تر از نظر اقتصادی فعال بوده‌اند، یعنی در گروه شاغلان یا بیکاران قرار گرفته‌اند. بررسی تغییرات نرخ مشارکت اقتصادی حاکی از آن است که این نرخ نسبت به فصل مشابه در سال قبل (تابستان١٣٩٨) ٣.١ درصد کاهش یافته است.

جمعیت شاغلین ١٥ ساله و بیشتر در این فصل ٢٣ میلیون و ٥٤٢ هزار نفر بوده که نسبت به فصل مشابه سال قبل تقریباً یک میلیون و دویست و ده هزار نفر کاهش داشته است. بررسی اشتغال در بخش‌های عمده اقتصادی نشان می‌دهد که در تابستان ١٣٩٩، بخش خدمات با ٤٨,١ درصد بیش­‌ترین سهم اشتغال را به خود اختصاص داده است. در رتبه­ های بعدی بخش‌های صنعت با ٣٣,٤ درصد و کشاورزی با ١٨.٥ درصد قرار دارند.

نرخ بیکاری جوانان ١٥ تا ٢٤ ساله حاکی از آن است که ٢٣,١ درصد از فعالان این گروه سنی در تابستان ١٣٩٩ بیکار بوده‌اند. بررسی تغییرات فصلی نرخ بیکاری این افراد نشان می‌دهد، این نرخ نسبت به فصل مشابه در سال قبل (تابستان ١٣٩٨) ٣ درصد کاهش یافته است.

بررسی نرخ بیکاری گروه سنی ١٨ تا ٣٥ ساله نیز نشان می‌دهد که در تابستان١٣٩٩، ١٦,٩ درصد از جمعیت فعال این گروه سنی بیکار بوده‌اند. این در حالی است که تغییرات فصلی نرخ بیکاری این افراد نشان می‌دهد این نرخ نسبت به تابستان ١٣٩٨، به میزان ١ درصد کاهش یافته است.

بررسی سهم اشتغال ناقص جمعیت ١٥ ساله و بیش‌تر نشان می‌دهد که در تابستان ١٣٩٩، ٩,٣ درصد جمعیت شاغل،‌ به دلایل اقتصادی (فصل غیرکاری، رکود کاری، پیدا نکردن کار با ساعت بیش‌تر و…) کم‌تر از ٤٤ ساعت در هفته کار کرده و آماده برای انجام کار اضافی بوده‌اند. این در حالی است که ٣٦ درصد از شاغلین ١٥ ساله و بیش‌تر، ٤٩ ساعت و بیش‌تر در هفته کار کرده‌اند.

انتهای پیام/

به گزارش ایسنا به نقل از ویژوال کپیتالیست، تا پایان سال ۲۰۱۹ مجموع تولید ناخالص داخلی ۱۹۳ کشور جهان معادل ۸۷.۸ تریلیون دلار بوده است اما تحت تاثیر شیوع کرونا و اخلال در زنجیره تامین و فعالیت های تجاری و اقتصادی، انتظار می رود این رقم امسال به حدود ۸۴ تریلیون دلار کاهش پیدا کند.

در ادامه با بزرگ ترین اقتصادهای جهان تا پایان سال قبل آشنا می شوید:

۱- آمریکا

میزان تولید ناخالص داخلی تا پایان سال ۲۰۱۹: ۲۱ تریلیون و ۴۰۰ میلیارد دلار

سهم اقتصاد از کل تولید ناخالص داخلی جهانی: ۲۴.۴ درصد

۲- چین

میزان تولید ناخالص داخلی تا پایان سال ۲۰۱۹: ۱۴ تریلیون و ۳۰۰ میلیارد دلار

سهم اقتصاد از کل تولید ناخالص داخلی جهانی: ۱۶.۳ درصد

۳- ژاپن

میزان تولید ناخالص داخلی تا پایان سال ۲۰۱۹: پنج تریلیون و ۱۰۰ میلیارد دلار

سهم اقتصاد از کل تولید ناخالص داخلی جهانی: ۵.۸ درصد

۴- آلمان

میزان تولید ناخالص داخلی تا پایان سال ۲۰۱۹: سه تریلیون و ۲۰۰ میلیارد دلار

سهم اقتصاد از کل تولید ناخالص داخلی جهانی: ۴.۴ درصد

۵- هند

میزان تولید ناخالص داخلی تا پایان سال ۲۰۱۹: دو تریلیون و ۹۰۰ میلیارد دلار

سهم اقتصاد از کل تولید ناخالص داخلی جهانی: ۳.۳ درصد

۶- انگلیس

میزان تولید ناخالص داخلی تا پایان سال ۲۰۱۹: دو تریلیون و ۸۰۰ میلیارد دلار

سهم اقتصاد از کل تولید ناخالص داخلی جهانی: ۳.۲ درصد

۷- فرانسه

میزان تولید ناخالص داخلی تا پایان سال ۲۰۱۹: دو تریلیون و ۷۰۰ میلیارد دلار

سهم اقتصاد از کل تولید ناخالص داخلی جهانی: ۳.۱ درصد

۸- ایتالیا

میزان تولید ناخالص داخلی تا پایان سال ۲۰۱۹: دو تریلیون  دلار

سهم اقتصاد از کل تولید ناخالص داخلی جهانی: ۲.۳ درصد

۹- برزیل

میزان تولید ناخالص داخلی تا پایان سال ۲۰۱۹: یک تریلیون و ۸۰۰ میلیارد دلار

سهم اقتصاد از کل تولید ناخالص داخلی جهانی: ۲.۱ درصد

۱۰- کانادا

میزان تولید ناخالص داخلی تا پایان سال ۲۰۱۹: یک تریلیون و ۷۰۰ میلیارد دلار

سهم اقتصاد از کل تولید ناخالص داخلی جهانی: ۲ درصد

انتهای پیام

به گزارش ایسنا به نقل از فاکس بیزینس، وزارت بازرگانی آمریکا آمار رشد نهایی سه ماهه دوم امسال را اعلام کرد که بر این اساس نرخ رشد اقتصادی این کشور منفی ۳۱.۷ درصد اندازه گیری شده که این رقم ۲۳.۷ درصد کمتر از رشد سه ماهه قبل و ۰.۵ درصد بیشتر از نرخ رشد پیش بینی شده قبلی بوده است.

این رشد اقتصادی که پایین ترین رشد فصلی ثبت شده در طول تاریخ آمریکا تاکنون بوده است، احتمالا بدترین عملکرد فصلی امسال خواهد بود؛ چرا که بخش بزرگی از تعطیلی های سراسری و قرنطینه در این دوره اتفاق افتاده و اقتصاددانان انتظار دارند رشد اقتصادی در سه ماهه سوم رشد اقتصادی مجددا به محدوده مثبت بازگردد. 

دفتر کنترل بودجه کنگره آمریکا پیش بینی کرده است از نیمه دوم امسال عملکرد اقتصادی آمریکا به مدار مثبت بازگردد؛ تا جایی که رشد ۲۱.۵ درصدی در سه ماهه سوم و ۱۰.۴ درصدی در سه ماهه پایانی سال برای این کشور پیش بینی شده است. 

لیدیا بوسور، کارشناس مسائل اقتصادی در موسسه ” آکسفورد اکونومیکس” گفت: با تداوم سرعت بالای شیوع کووید-۱۹ در آمریکا، ریسک ها بر سر راه اقتصاد کماکان در سطح بالایی باقی مانده اند. من یادم نیست مشابه چنین شرایطی را قبلا تجربه کرده باشیم و ممکن است این وضعیت برای مدتی طولانی ادامه پیدا کند. 

آمریکا در حال حاضر اصلی ترین کتنون درگیر با کرونا در جهان مجسوب می شود و بیش از ۱۸۴ هزار نفر از شهروندان این کشور بر اثر ابتلا به کرونا جان خود را از دسن داده اند. این احتمال وجود دارد که در فصل پاییز  این کشور با پیک دوم بیماری مواجه شود.

متوسط رشد اقتصادی فصلی آمریکا در بازه زمانی ۱۹۴۷ تا ۲۰۱۹ معادل ۳.۲۱ درصد بوده است که بالاترین رشد ثبت شده مربوط به رشد ۱۶.۷ درصدی سه ماهه نخست سال ۱۹۶۷ و کمترین رشد ثبت شده نیز مربوط به سه ماهه نخست سال ۱۹۵۸ با منفی ۱۰ درصد بوده است.

انتهای پیام

کامران ندری در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم در خصوص دلایل رشد نقدینگی در 3 ماهه نخست سال جاری و همزمان با شیوع کرونا در کشور، اظهار داشت: مقایسه ایران با کشورهای دیگر در ماجرای کرونا صحیح نیست. اقتصاد ایران همزمان با بحران کرونا با مشکل تورم هم مواجه است. در کشورهای دیگر مشکل تورم وجود نداشته ولی بحران کرونا رکود عمیق و شدیدی را در آن کشورها ایجاد کرد و به نوعی می توان گفت در اثر رکود، رشد قیمت ها که در آن کشورها پایین بود بیشتر افت کرد.

این کارشناس اقتصادی افزود: در این شرایط بانک های مرکزی سیاست انبساطی اتخاذ می‌کنند چون صرفا با رکود مواجه اند و تورم وجود ندارد. این سیاست کمک می کند که رکود به تدریج از بین برود. در مورد ایران یک مقدار داستان متفاوت است چون ایران به طور میانگین با تورم بالا مواجه است.

ندری خاطرنشان کرد: در این شرایط باید تصمیم گرفته شود که آیا سیاست انبساطی در نظر گرفته شود که می تواند تورم را بیشتر کند، ولی تا حدودی به تولید کمک می کند و جلوی افت تولید را می گیرد و یا اینکه به این جمع بندی برسند که با توجه به تورم بالا، کمک به تولید باید از منابع دیگری صورت گیرد.

وی ادامه داد: منابع دیگر یعنی اینکه دولت امکاناتی داشته باشد و بتواند این امکانات را برای حمایت از تولید به کار بگیرد. از آنجایی که دولت این امکانات را نداشته و از زمان خروج آمریکا از برجام با کسری بودجه مواجه است، جمع بندی ها این شده که کمک ها با وجود اینکه می تواند تبعات تورمی داشته باشد، به تولیدکننده ها صورت بگیرد.

این کارشناس اقتصادی با اشاره به اینکه تولید در ذهنیت مسئولان اهمیت بالایی دارد، تاکید کرد: بانک مرکزی به کمک تولید آمده و در این فاصله شاید افزایش نرخ رشد نقدینگی و تورم را داشته باشیم. مشکل ما در اقتصاد این است که ما انتظارات متفاوتی را از بانک مرکزی داریم و از سویی می گوییم بانک مرکزی نرخ ارز و تورم را کنترل کند و از سویی نیز بحث حمایت از تولید مطرح است، ولی اینها با هم جمع نمی شوند و نمی توان چند هدف را همزمان دنبال کرد.

به گفته ندری، اگر بخواهیم به تولید کمک کنیم با معضل تورم مواجه می شویم و اگر بخواهیم به تورم بپردازیم دیگر نمی توان به تولید کمک کرد. در اینجا باید نظام سیاسی کشور به جمع بندی برسد که اولویت اصلی در بانک مرکزی چه باید باشد. در کشورهای دیگر می توان گفت در اثر تجربه و توجه به دستاوردهای علم اقتصاد، اولویت اول بانک مرکزی مهار تورم است، چون این بانک نمی تواند کمک خیلی زیادی به تولید داشته باشد.

وی افزود: اگر بخواهید با منابع پولی به تولید کمک کنید هزینه این اقدام در بخش تورم خود را نشان خواهد داد. جمع بندی در کشورهای دیگر این است که اولویت بانک مرکزی باید کنترل تورم باشد و از آنجایی که فهمیده اند که بانک مرکزی اگر بخواهد این هدف را دنبال کند تحت فشار دولت ها قرار می گیرد و نمی تواند هدف خود را محقق کند، لذا گفته اند که بانک مرکزی از دولت مستقل است و ترتیبات نهادی را تدارک دیدند که دولت ها نتوانند بر روی تصمیماتی که در بانک مرکزی گرفته می شود تاثیر بگذارند.

این کارشناس اقتصادی تصریح کرد: اگر مشخص بود که ما از بانک مرکزی چه چیزی را می خواهیم و هدف اصلی بانک مرکزی مشخص شده بود و ماموریت این بانک روشن بود،‌ بانک مرکزی می توانست تصمیمات مشخص تری در راستای نیل به هدف اتخاذ کند.

ندری بیان داشت: این هم درست است که بانک مرکزی می گوید به دلیل شرایط خاص کرونا اقدامات حمایتی از تولید را انجام داد ولی در آینده می تواند بگوید دولت با کسری بودجه مواجه بود و برای کمک به دولت رشد نقدینگی بالاتر رفت.  

انتهای پیام/

وزیر ورزش و جوانان در جلسه خصوصی‌سازی سرخابی‌های پایتخت، گفت: کار مشترکی که توسط وزارت ورزش و جوانان و سازمان خصوصی‌سازی، در راستای سیاست‌های دولت در حال انجام است، کاری بزرگ تاریخی در عرصه ورزش کشور است.